sugerowany specjalista: hematolog
gr. a – nie, łac. granulum – ziarnko, gr. kýtos – komórka
Ciężka choroba układu krążenia wywołana znacznym obniżeniem ilości jednego z rodzajów białych krwinek (granulocytów, a dokładniej neurofili), które odpowiadają za odporność organizmu. Ilość granulocytów spada poniżej 500/μl, co zagraża życiu. Najczęstszą przyczyną jest toksyczne działanie leków. Wcześniejszą formą choroby jest granulocytopenia diagnozowana, gdy liczba granulocytów jest niższa niż 1500/μl (norma).
Symptomy
- ból gardła
- gorączka
- nieprzyjemny zapach z ust
- przerost migdałków
Przyczyny
- wrodzone: np. zespół Kostmanna, neutropenia cykliczna
- nabyte: niedokrwistość aplastyczna, chemioterapia, radioterapia, choroby autoimmunologiczne, zakażenia wirusowe, przyjmowane leki (antybiotyki, przeciwdrgawkowe, przeciwtarczycowe, cytostatyki, niesteroidowe leki przeciwzapalne, mebendazol, mirtazapina, niektóre leki przeciwpsychotyczne t.j. klozapina)
Przy podawaniu wyżej wymienionych leków liczba granulocytów we krwi powinna być stale kontrolowana i w razie spadku, leki powinny zostać zmienione.
Diagnoza
Objawy mogą być trudne do wychwycenia. O chorobie mogą świadczyć przewlekłe zakażenia oportunistyczne (pierwotniakowe, grzybicze, wirusowe czy bakteryjne) lub objawy zbliżone do infekcji takie jak gorączka połączona z dreszczami oraz zły stan ogólny organizmu (co może prowadzić do wstrząsu septycznego). Konieczne jest przeprowadzenie badania morfologicznego krwi, które określa między innymi ilość granulocytów. Oprócz morfologii badany jest również szpik kostny, by wykluczyć niedokrwistość aplastyczną, napadową nocną hemoglobinurię, mielodysplazję oraz różne postacie białaczki.
Leczenie
W przypadku rozpoznania choroby konieczna jest hospitalizacja i odizolowanie pacjenta od wszelkich źródeł zakażenia, co wiąże się również z zakazem odwiedzin oraz stosowaniem szczególnych środków ostrożności przez personel medyczny. Kluczowe jest także ustalenie czynnika powodującego chorobę i wyeliminowanie go z życia pacjenta. Chorzy pozostają pod regularną kontrolą ilości granulocytów we krwi. Ponieważ choroba uszkadza układ odpornościowy, nie mogą lekceważyć wszelkich początkowych objawów infekcji. W przypadku rozwoju infekcji konieczne jest natychmiastowe leczenie antybiotykowe oraz zmniejszanie szans rozwoju posocznicy.
